Kort geleden was ik nog in Zundert. In eerste instantie bezocht ik daar het Vogel revalidatie centrum, waar vogels in nood worden opgevangen en gekoesterd met als resultaat een (gratis!) mini-dierentuin vol prachtige roofvogels & uilen, gigantische zeearenden en ook gewoon gezellig wat eendjes.
Later die dag, door een onvervalste 'nu we er toch zijn'-instelling, bevond ik me in downtown Zundert tegenover het ouderlijk huis van Vincent van Gogh, heden ten dage een museum.
Nou ja, museum is een over-statement voor de twee kleine ruimtes met wat meubels en een audio-systeem. Maar goed, het is zijn geboortegrond, het is en blijft interessant cultureel erfgoed nietwaar?
Het museum café ernaast was vele malen interessanter! Zalige koffie! En in de museumshop heb ik meer tijd doorgebracht dan in het museum zelf. Daar kon je zelfs gecertificeerde Zundertse grond kopen. In een flesje. Met serienummer en al. Gelukkig stond de beschrijving ook in het Japans, dan weet je zeker dat het verkocht wordt.
Afgelopen zomer kruistte mijn pad ook al met die van Van Gogh, namelijk in het Van Gogh museum in Amsterdam. Een prachtig, licht, open en modern gebouw, waar een verdienstelijke collectie van hem zorgvuldig op periode is tentoongesteld. Al dat moois werd echter genadeloos gecompenseerd door een veel te lange wachtrij, een veel te dure entree en veel te veel toeristen die tegelijkertijd een glimp proberen op te vangen van 'De aardappeleters'.
Ik herinner me een tijdje in een interactieve hoek van dit museum te hebben doorgebracht, waar ik alle ins en outs heb geleerd over 'De Slaapkamer'. Er was volop informatie over het schilderij; over de symboliek, het kleurenspel, de schilderwijze, de kopieën én...over de restauratie!
Het beroemde, kleurrijke, maar enigszins perspectief missende schilderij hing er namelijk helemaal niet. Het was in restauratie! Hiervoor was zelfs een speciaal blog gecreëerd genaamd 'Slaapkamergeheimen' (tss, wie doet dat nou?!).
Uiteindelijk werd het bezoek een kleine deceptie; een veel te kleine collectie van de prachtige welbekende landschappen, een veel te grote collectie uit zijn 'Japanse stijl'-periode met Japanse prentkunst, bloemen en stillevens en een overvloed aan informatie over een schilderij dat er niet hing.
Nee, de echte 'Slaapkamer' vond ik geheel bij toeval, vorige maand. In, jawel, Chicago! Daar hangt ie dus. De echte! Zomaar in een kamertje achteraf in het Art Institute of Chicago, bij Europese kunst vanaf 1900. Tussen de Monetjes en de Chagalletjes.
Het is eigenlijk vreemd dat zoveel kunst, zo verspreid is over de gehele wereld. En dat een Van Gogh museum als die in Amsterdam op een geheel kronkelige, krom-creatieve manier zijn oh zo interessante Japanse invloeden moet benadrukken om het museum enigszins vol te kunnen hangen. De rest van Van Gogh's creaties zijn domweg ergens anders. Kriskras verspreid in metropolische musea van New York tot Moskou. En denk eens aan alle schilderijen die in privé bezit zijn!
Om me vervolgens he-le-maal in te leven van deze intrigerende Hollandse schilder, heb ik in mijn oor laten snijden. Dan is het helemaal af, zo dacht ik! Eens kijken hoe hij dat gevoeld heeft.
Ik weet nu, het is in z'n geheel geen pretje.
Het toeval wilde dat ik toch een gehoorherstellende trommelvlies reconstructie nodig had, of in simpele termen het sluiten van mijn gigantisch gapende gat in het trommelvlies van mijn rechteroor.
Zodoende is er een klein sneetje in mijn oorschelp gemaakt, waarna onder microscopisch zicht het gat is gesloten met weefsel van mijn kauwspier. Dit klinkt erg indrukwekkend en dat is het zeker! Nu heb ik weer een gehoor van 100% in plaats van een armzalige 75% bij de laatste meting!
Alles is gelukkig voorspoedig verlopen en ik loop nu al een paar dagen met een ingepakt oor à la Vincent van Gogh.
Met een beetje geluk kan ik gewoon gaan Carnavallen aanstaand weekend. Zij het rustig aan. Tot aan vorige week was het echter onzeker hoe ik verkleed zou gaan. Ik weet het nu wel. Ik laat mijn oorverbandje gewoon zitten en zet een leuke pet op. Vervolgens maak ik een vrolijke ketting van zonnebloemen en borduur ik wat aardappelschilletjes op een leuk jasje. Daarbij doe ik nog wat Japanse witte bloemetjes in mijn haar en als klap op de vuurpijl neem ik wat kwasten mee en een verfpalet. Oh, en misschien neem ik een tekening mee van mijn slaapkamer...
Rara, wie ben ik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten