Nog meer lente!

Ik weet niet of iedereen het net zo in z'n bol heeft als ik, het is in ieder geval heerlijk. Het is nog altijd maart, maar het lijkt wel zomer!

Park hangen, picknicken, fietstochten maken, terrasjes, zonnebaden en ik heb zelfs het water van de galderse meren al uitgeprobeerd (dat was nog wat koud overigens...). Wat een feest.

Al die vroeg-zonnige impressies moesten er even uit, vandaar onderstaande expressie.

Leve de lente!

21 maart: lente!

Don't hold back*.
Je kunt niet veranderen door alleen te denken dat je gaat veranderen**.
Insanity is doing the same thing over and over again but expecting a different outcome***

De uitspraken zijn nogal random, maar hebben tegelijkertijd alles met elkaar te maken. Het was de afgelopen periode niet zo heel gezellig. Geluk, gezelligheid en vrolijkheid waren ineens niet meer zo vanzelfsprekend. Ik moest er ineens naar gaan zoeken. En zaken van een andere kant gaan bekijken om ze weer daadwerkelijk te zien.

Een negatieve gedachte-spiraal die je brengt naar een duistere, eenzame plek. Dat was verdomd vermoeiend. Negatief denken kost tien keer zoveel energie als positief denken.

Ach dat is vast weer zo'n Abby-actie. Zo'n periode, geen probleem, volgende week is dat weer over, dacht ik. Dat was niet zo. Ik wist niet dat ik zo koppig en halsstarrig kon zijn in het constructief bezwarten van mijn geest. De cirkel draaide verder en verder naar beneden. De put leek eindeloos diep. Geen acceptatie, niks loslaten. Niks was goed. Alles wat ik ooit deed of had gedaan was fout, mislukt. Och, och, en ik betrapte mezelf vaak op een overmatig portie zelfmedelijden.

Het leek wel of een mooi kloppend rood hart ineens bedekt was met gitzwarte, zware, kleverige onafgewerkte motorolie.

Ik ga nog even door, hoor. Het moet toch een keer opgeschreven worden.

De origine. Waar gaat het 'mis'. Wanneer tikt de tijdbom gevaarlijk snel door totdat ie ontploft? Ik wilde weten wat het triggerde en veroorzaakte.

Een therapeute zou oplossing bieden maar gooide juist alle registers open! Een emotionele rollercoaster aan gevoelens volgde, alles was volledig in disbalans en dat was verwarrend en vreselijk. Ze zeggen wel eens; eerst moet het nog erger worden, voordat het weer beter kan gaan. Jaja, wat fijn dat 'men dat zegt'. Dat maakt het niet leuker.

Oorzaken liggen uiteindelijk niet in de externe factoren. Je woon-, werk- en liefdessituatie triggeren alleen maar. Er blijkt iets fundamenteels in je karakter te zitten, wat voorheen prima voor je werkte, maar dat nu niet meer doet. Je bent toch altijd zo lekker meegaand. Je past je zo goed aan. Lekker flexibel. Je kan overal met iedereen overweg, overal wonen en werken, gemakkelijk. Dat werkte niet meer. Het oude leefpatroon voldoet niet meer en een reis naar volledigheid volgt. Wat gepaard gaat met ontzettend veel heftige emoties; donker & duister of licht & vrolijk.

Wat wil ik eigenlijk? Wat heb ik nodig? Waar sta ik voor? Wat is mijn mening en laat die maar horen! Minder flexibel omgaan met jezelf en je eigen emoties. Het is eigenaardig dat ik dat moest leren. Jezelf niet verloochenen en al helemaal niet verliezen.

Je ontdekt dat de waarneming van de wereld om je heen, alleen maar een verbeelding is in je eigen hoofd. De werkelijkheid is maar een geïdealiseerd plaatje in je fantasie.

En langzaam (veel te langzaam naar mijn mening) ga je jezelf zien, kennen en ervaren. Je gaat jezelf uitbalanseren, je valkuilen inzien en hierop anticiperen en je ontdekt nieuwe (vreselijk enge!) emoties. Al met al kan ik zeggen, dat was een groot feest! Als Explore. Dream. Discover.-persoon is niks mooier dan de mooiste avonturenreis te maken, namelijk die van de aard & natuur van jezelf! Compleet in balans en werkelijk zijn wie je bent. In een echte werkelijkheid.

Waarom het nu beter gaat? Waarom het nu anders is? Omdat het lente is! Nou ja, dat ook maar er ging een weg van verandering aan vooraf. Een bewandelbare weg zoals op alle avonturenreizen. Al zou ik persoonlijk liever gaan fietsen. Maar wel met een startpunt richting het einde. Onderweg kom je obstakels tegen, je ziet, ontmoet, leert, anticipeert, je past je aan, je raakt gewend aan de weg, aan de levensstijl van op reis zijn en aan de omgeving. Zo wordt ook de weg naar balans en compleetheid immer gemakkelijker. Je raakt meer en meer gewend aan de weg, obstakels kun je beter verslaan en de afstanden lijken steeds kleiner te worden. Maar in tegenstelling tot een fietsroute door de Alpen is deze reis is nooit ten einde en dat is eigenlijk wel logisch. Want wanneer die weg van verandering beëindigd is, valt er niks meer te leren en dat zou werkelijk doodsaai zijn.

* tekst uit Galvanize - Chemical Brothers
** vrij vertaald vanuit Omdenken - www.omdenken.nl
*** quote beroemd gemaakt door Albert Einstein

Schaatslessen

De afgelopen dagen hebben we er een beetje van mogen proeven: de krokussen schieten uit de grond, het zonnetje voelt al warm aan, knoppen groeien. De lente komt eraan!

Het was maar een belabberde winter. Heel even hebben we nog mogen genieten van natuurijs. Toch nog. Gelukkig heb ik nog een aantal keren heerlijk kunnen schaatsen op natuurijs.

Mijn liefde voor schaatsen is even hard gegroeid als ijslagen doen bij 15 graden onder nul. Ik vind het heerlijk. Sinds midden herfst heb ik wekelijks schaatslessen op de kunstijsbaan van Breda om mijn schaatstechnieken onder de knie te krijgen. Het is een complexe techniek kan ik je zeggen! Maar gelukkig hebben de verschillende trainers Eelco, Ika en Ron hele lucratieve methoden om deze technieken uit te leggen. Die zijn meer dan leerzaam geweest en als je ze goed bekijkt en leest...niet alleen voor op het ijs!

Trainer Eelco meldt altijd dat balans absoluut essentieel is. Met één been volledig in balans doorglijden, dat is de truc! Je dient aan elk deel van je lichaam te denken voor een correcte houding. Bekken kantelen, buik in, bolle rug, schouders laag, knieën naar voren, diep door de benen, op je hielen afzetten en ontspannen armen. En het liefst allemaal tegelijk. Tevens is hij de wetenschappelijke van de drie. Een aantal wetten van Newton komen regelmatig voorbij in zijn lessen. Zo maakt de wrijving op de zijkant van de ijzers dat je sneller gaat en zorgt druk op de achterkant van je schaats voor een grotere voorwaartse stuwkracht. Zwaartekracht is tevens de belangrijkste kracht; de zogenaamde valbeweging voordat je afzet, maakt simpelweg dat je sneller schaatst. Logisch toch.

Trainster Ika is meer de psychologe van het team. Ze daagt je continue uit om de grenzen van je lichaam te op te zoeken. Laat je maar eens (bijna) vallen in de bocht. Kom maar eens uit die comfortzone. Je lichaam anticipeert vanzelf op wat er gebeurt en corrigeert zichzelf! Je moet je hersenen uitdagen en zelfs voor de gek houden! Je lichaam vindt dan vanzelf wel een oplossing, aldus Ika.

Van Ron heeft mijn schaatsgroepje maar een keer les gehad, maar ook hij heeft een goede indruk achtergelaten. Hij was de meest relaxte van het stel. Schaats maar gewoon op gevoel. Ontspannen glijden is het mooiste wat er is. Voel het ijs maar aan. Hij introduceerde het begrip 'lui schaatsen'. Zo relaxed mogelijk op het ijs met ontspannen rug & schouders.

Tja, dat soort mooie levenslessen had ik toch niet verwacht te krijgen toen ik me inschreef bij de schaatsvereniging.

Het is heerlijk om zo bewust met lichaam (en geest!) bezig te zijn. Wanneer je bewust je spieren aanspant om jezelf als een geaard rotsblok in ooievaarspositie op het ijs neer te zetten, maak je jezelf attent op alle mogelijkheden en uitzonderlijke capaciteiten van je lichaam. Dat is een heel machtig en vooral victorieus gevoel. Zeker als het lukt!

Heel jammer dat half maart de lessen ophouden. Die lente had van mij best wat later mogen komen...

Ik ben het niet met je eens

Sinds begin dit jaar heb ik Franse les. In de Bredase bibliotheek vond ik bij toeval een advertentie voor Franse privé lessen. Het leek mij een uitstekend idee aangezien ik me komende zomer waarschijnlijk weer stort op fietstours in Frankrijk. Ik zeg waarschijnlijk, aangezien het nooit zeker is welke tours je aangesteld krijgt bij B&R. Daarbij las ik in de 2012 brochure van Butterfield & Robinson dat 'spontane en creatieve' gids Abby zich helemaal thuisvoelt in fietstours in Oost-Europa (Berlijn, Oostenrijk, Hongarije). Jawohl! Dat is ook wel zo, maar Franse bestemmingen blijven natuurlijk paradijselijk en een genot om te gidsen. Nu maar hopen dat afdeling planning bij B&R mij wat diversiteit en afwisseling gunt.

Mijn lerares is Française en heeft naar mijn mening een meest geschikte en prachtige naam om Franse lerares te zijn: Geneviève. Om haar naam te kunnen uitspreken dien je al een paar Franse lesjes te hebben gehad.

Uiteindelijk heb ik 'maar' ruim acht maanden in Parijs gewoond, wat toch niet voldoende is om de Franse taal volledig te beheersen. Verre van eigenlijk. Ik doe meestal maar wat. Het is daarom heerlijk om in ieder geval eenmaal per week intensief bezig te zijn met die prachtige Franse taal, ondanks de onlogische logica van de grammatica en de onbegrijpelijke klemtonen, intonaties en uitspraken.

We hanteren een uitzonderlijke Abby methode om mijn leesvaardigheid te verbeteren. In de eerste les vroeg Geneviève wat voor teksten ik graag las; acualiteit, geschiedenis, entertainment etc. Het eerste wat in mijn hoofd kwam was strips. Eerder las ik Tintin in de Parijse metro (espèce de cornichon!) en zat vroeg in mijn Franse vocabulaire al het woord sanglier (everzwijn, van Astérix natuurlijk). Uitermate verrast was ik toen ze me een Franse strip liet zien uit de jaren 50; Lili. Een ontzettend schattige, grappige, no-nonsense strip over een Frans meisje, verrassend goed getekend en ingekleurd en nog leuk om te lezen ook!

Al met al zijn de wekelijkse lesuurtjes een mengelmoes van gezellig gebabbel (met als doel dat ik wat vlotter en correcter terugbabbel), het uitpluizen van grammaticale problemen, het lezen van stripboeken en....het proberen te begrijpen van de ongelooflijk moeilijke Nederlandse taal!

Aangezien Geneviève van oorsprong Frans is, dien ik regelmatig de vertaling in het Nederlands uit te leggen of Franse woorden te vertalen. Wat blijkt? De Franse taal kan misschien weinig logica bevatten, maar de Nederlandse taal nog minder! Geneviève vraagt me herhaaldelijk waarom een bepaalde Nederlandse zinsconstructie nu juist zo zit en waarom vertalingen zo onlogisch zijn. Waarom loop je op straat en niet in de straat, je leent iets uit, maar je leent niks in, waarom kan hebt u en heeft u allebei en waarom worden alle werkwoorden overal en nergens in de zinnen gegooid!? Mijn Nederlandse linguïstische kennis word hierdoor nogal op de proef gesteld en ik vind het heerlijk! Het is erg leuk om je eigen taal zo goed mogelijk proberen uit te leggen, maar desalniettemin (wat is dat nou weer voor een woord ook!) is het zoeken naar eventuele logica in de Nederlandse taal.

Het allermooiste voorbeeld kwam vandaag. 'Je ne suis pas d'accord' vertaalde ik naar 'Ik ben het niet met je eens'. Een directe vertaling 'ik ben niet akkoord met je' is erg formeel en direct en gebruiken we niet, legde ik uit.

Deze hele zin was een compleet raadsel voor haar. 'Ja maar, waar staat 'het' dan voor?', vroeg ze. Ik wist het niet. 'En waarom staat 'niet' juist daar?' Stilte. 'En wat betekent 'eens' eigenlijk?' Weer stilte.

Ik ben het wél met haar eens. De Nederlandse taal zit ingewikkeld in elkaar!