De wondere wereld van B&R

Verhalen en anekdotes te over, betreffende mijn nieuwe baan bij Butterfield & Robinson, de meest gerenommeerde reisorganisatie van Noordelijk Amerika.





De prachtige Loire vallei in Frankrijk, het fietsen, de 'travellers' en mijn 'co-guides' zijn de ingredienten. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen. De afgelopen twee weken waren een aaneenschakeling van fietsroutes, chateau's en Michelin restaurants. Het is een waar sprookje, zij het niet dat ik verschrikkelijk hard aan de bak moet iedere dag!

Na twee intense weken met mijn Zweedse/Palenstijnse co-guide Amina, die me door de Loire vallei heeft gesleept en me heeft laten kennismaken met de koninklijke geschiedenis en de waanzinnige wijnen van de streek -en uiteraard de fietsroutes- is zij inmiddels afgereisd naar zuid-Spanje voor een andere trip.
Amina & moi!

Momenteel fiets ik voor de tweede maal de route langs de Loire, ditmaal met co-guide Karen, een heerlijke, goedlachse Amerikaanse vrouw die haar plekje heeft gevonden in deze streek en hier al ruim 15 jaar woont.

We bereizen in een week ongeveer 400 km langs de Loire en slapen in Chateau de Brou, Chateau du Rivau (met een vlaamse eigenaar Frans!)...
Chateau du Rivau met pompoenenkunst. In het torentje links mocht ik twee nachten slapen!

...en Chateau de Verrieres. Allen even prachtig. Onderweg staan wijnproeverijen en overheerlijke lunches op het programma. 's Avonds is het officieel dineren en mijn meegenomen jurken en hakjes maken dan ook overuren.

Een sjieke boel dus, maar er wordt ook gewoon 50 km per dag gefietst:


Maar soms is het even slikken. Als ik mensen even gemakkelijk twee flessen champagne zie bestellen, zoals ik een biertje in de kroeg. Als ik de gastronomische gerechten voorbij zie komen, die ik met mijn zilveren bestek verorber. Of wanneer ik gladgestreken gezichten zie van 65+ jaar...

Hoe het ook zij, het zijn allen heerlijke mensen. En ze verdienen een topvakantie in luxe en weelde, zoals de koningen en koninginnen hier in de Loire leefden tijdens de 16e eeuw.

Echter was ik van deze serviceverlening de eerste dagen zo moe, dat ik mijn veel te grote hotelsuite vervloekte, omdat het zo'n eind lopen was van de douche en terug!

Crrrrrrazy!

Mijn eerste dag 'at the office' van Butterfield & Robinson en ik moet het toch ff kwijt. Eén grote chaos! Maar in positieve zin, hoor.

Via Antwerpen, Parijs en Dijon belandde ik gisteren wederom in Beaune, een prachtig middeleeuws plaatsje in de Bourgogne. Hier is het hoofdkantoor van de Europese Butterfield & Robinson afvaardiging gevestigd. Een prachtig gebouw, overwoekerd door groen, op een rustige afgelegen plek, net buiten het stadje.

Alhier melden alle gidsen zich ofwel aan of af, wat leidt tot een chaotiek van stress, vermoeidheid, zoektochten naar van alles en daarbij een groot eetfestijn. Een mengelmoes van culturen en de meest uiteenlopende talen die je om de oren vliegen (wat niets is vergeleken bij de vier luttelige taaltjes die ik spreek) duidt op de wijdsheid en 'gevarieerdheid' van het Butterfield & Robinson gidsen-aanbod.

Er wordt hard gewerkt, gelachen, gebabbeld, gegeten, gedronken, gefietst, ingeladen, muziek gemaakt, administratie gedaan, foto's bekeken en nog veel meer.

Wat een heerlijke werkomgeving! Al was ik de eerste uren in mijn 'kat uit de boom'-modus. Het is onmogelijk om hier meteen in te springen, dacht ik.

Nou, vier uren later, nadat ik met mijn nieuwe co-guide een tandem op onze bus had gehesen (ja, ONZE tour heeft natuurlijk weer tandemfietsers), ik 10 verschillende kaarten had gemarkeerd op route, duizenden vorkjes & messen bij elkaar had geraapt en mijn veel te dikke informatieboekje over de Loirevallei had geprobeerd door te spitten, kwam dezelfde melige, chaotische bui over me heen. Aaaarghhh....!

Helemaal crazy, iedereen hier. En ik erbij!

Tijdens mijn trainingsweekend - eerste fietstocht!

De voormalige Raket

Laatst stuurde ik een e-mail naar een goede vriend van me. Een vriend die ik al meer dan 15 jaar ken, maar nooit eerder een serieuze e-mail had gestuurd. Een reden daarvoor is dat we elkaar kennen van vòòr het Internet-tijdperk.

Uit een tijd dat je een week van te voren een afspraak maakte en je je daaraan hield. Zonder tussentijds een smsje te sturen 'of het nog wel doorging' of 5 minuten alvorens de afspraak nog even te bellen (tot zo!) of te sms-en (ik ben vijf minuutjes later!).

Uit een tijd dat het 'vrijdagavond gewoon in de Pub te doen was'. Een tijd dat je telefoonnummers nog uit je hoofd kende en wist wanneer mensen thuis waren.

En uit een tijd dat je op Lowlands gewoon bij de Raket afsprak. Of bij de tweede paal links in de Alpha-tent.

Bij de 'voormalige Raket' op Lowlands 2010. Ja, het was erg gezellig!

Goh, ik kan altijd zo heerlijk nostalgisch uit de hoek komen! Ik schrik daar zelf een beetje van. Ik word een beetje oud, geloof ik!

Om terug te keren, in de e-mail aan Bas schreef ik kort maar krachtig wat mijn plannen zijn voor de komende maand. Ik vond het wel gezellig neergezet, vandaar dat ik het hieronder 'unedited' plaats:

Om m'n round trip Europa even toe te lichten: ik start 13 september in Dijon (of eigenlijk Beaune) voor het ophalen van fietsen en spul, ik rij naar de Loire vallei om twee weken te gaan touren met veel te rijke Amerikanen.

Dat touren geschiedt op wielrenfietsen en met 't busje. We zijn met twee gidsen, dus wisselen af met meefietsen met de toeristen en rijden met 't busje. Ik hoop waarachtig niet dat ik de 'century-ride' moet meefietsen, die is 100 km lang. 's Avonds slaap ik in 5-sterren hotels en eet ik in Michelin* restaurants. Heel vervelend.

Vervolgens rij ik met de hele bende vuile fietsen terug naar Dijon (dus eigenlijk Beaune) om wat administratieve shit te doen. Het is het hoofdkantoor van Butterfield & Robinson, vandaar. Inmiddels is het dan al 4 oktober. Dan, de 10e is er 'The Gathering'. Geloof me, ze noemen het echt zo. Een einde seizoensfeestje van het bedrijf, maar wel gewoon in Italië, hè. In Piemonte dus.

Ga ik daar ff heen, vanuit Beaune, met een busje. En daarna heb ik een half-half afspraak om in een appartementje te verblijven in Assissi. Kan ik ff uitrusten. Oh, en Assissi ligt ook gewoon in Italië.

We kennen mekaar al een tijdje, vandaar de rare schrijfstijl!

Op naar Frankrijk en verder! Hopelijk kan ik over 10 jaar met eenzelfde gelukkige nostalgische blik terugkijken op dit Franse tijdperk, net zoals op het Internetloze tijdperk.