Omdenken

Op dezelfde dag als mijn 'ongelukkige blog' (nou, nou zo dramatisch was het nu ook weer niet, toch?), vond ik een genuanceerde versie van mijn verhaal in een leuk boekje met de titel 'Omdenken' van Berthold Gunster. Als ik de dingen zo mooi kon uitleggen als hij, had ik ook allang een boek geschreven!

Een probleem is voor ons net zoiets als een beer in de huiskamer. Beer weg, probleem weg. Simpel. De werkelijkheid is (helaas) complexer. Een probleem bestaat namelijk altijd uit twee dingen. Als je iets als een probleem ervaart, komt het doordat je ten eerste een idee of wens hebt over hoe de werkelijkheid zou moeten zijn en ten tweede een waarneming van de werkelijkheid die daar niet mee overeenstemt. De beer lijkt het probleem, maar bij nauwkeuriger bestudering bestaat het werkelijke probleem uit twee factoren: de wens in leven te blijven en de aanwezigheid van de beer.

Als ons doel was een beer te vangen, opgegeten te worden door een heuse beer (kicken!) of een fotoshoot te organiseren met bijzondere huisdieren, dan was de beer niet 'het probleem' geweest, maar de bedoeling. De beer betekent op zichzelf niets. Een beer is een beer. Een feit. En niet per definitie een probleem.

Overigens om het vanuit een ander perspectief te bekijken. Voor een net uit zijn winterslaap ontwaakte beert met gezonde honger kan jouw aanwezigheid weleens de oplossing zijn.

Contrasten

In de loop der dagen en weken en maanden leven mensen hun leven die ze naar hun maatstaven hebben gezet. Met hun linkerbeen uit bed, de wekker 10 minuten eerder, de lekkere kaas van de AH op de lunchpakket-boterham en natuurlijk de koffie om 11.10 uur. Als laatste op deze mooie planeet zal ik de behoefte van routine in de wind slaan. Ik zal nooit de sleur veronachtzamen.

Ik zal immer regelmaat koesteren al was het iedere dag een nieuwe uitvinding. Echter, dit gestructureerde leven, het geritualiseerde gangetje was nog nooit zo mooi na een volledige werkmaand in de toeristische sector!

Om iets te laten contrasteren moet het altijd tweedelig zijn. Zonder huis is er geen thuiskomen, zonder licht is er geen donker, zonder voor is er geen achter, zonder links is er geen rechts, zonder positief is er geen negatief en zonder niets bestaat er zelfs geen iets. Het is een redelijk briljant, maar vaak wat ondergeschoven feit.

Ongelukkige momenten ontstaan vaak door dit soort tegenstrijdigheden. Wanneer voel je je precies ongelukkig? Als je iets wil, wat niet lukt. Als je ziek bent, in plaats van gezond. Als je moeilijke keuzes moet maken. Als je geliefden ongelukkig zijn, terwijl je dat niet wilt (En nog erger, als jij daar de oorzaak van bent, door een maand lang weg te blijven om te werken bijvoorbeeld...).

Hoe dan ook, ongeluk staat in zijn algemeen voor tegenstrijdigheid. Het staat voor grote contrasten die het aangezicht er niet mooier op maken. Iemand legde mij uit dat teveel licht ook resulteert in donkere schaduwen. De negatieve kant van de contrasten kennen we allemaal en wordt vaak benadrukt door de pijn, de angst, de onzekerheid van het 'ongeluk'.

Echter, er is ook een positieve kant van het contrast der ongeluk. Namelijk, zonder de liefde, zonder iets te willen, zonder de keuzes, zonder de gezondheid om je ongeluk mee te confronteren en te vergelijken zou je in den beginne niet eens ongelukkig zijn! Zonder licht, geen schaduw, zeg maar.

Ik ken inmiddels heel wat mensen die dat licht proberen te zien. Of leren te relativeren, te accepteren dat er gewoonweg zonder licht, geen schaduw is en dat schaduw er ook best wezen mag en zelfs tot op zeker hoogte essentieel is in het proces dat leven heet.

Tijdens mijn trip in Bourgondië met de groep van welgestelde Noord-Amerikanen bevond ik mij in zo'n schaduw. Tot een paar maal toe. Ik kan mij nog een moment herinneren dat ik letterlijk dacht 'Zo moet de hel eruit zien'. Ik bevond mij al wandelend in Bourgondië, tussen het herfstkleuren-spel van de wijngaarden en met de frisse geur van pas-geoogste druiven. Een felle middagzon bescheen de pittoreske Franse straatjes. De lunch was heerlijk, de wijn was smakelijk. We liepen terug naar Beaune en in deze anderhalf uur heb ik mijn wandelgezelschap verafschuwd voor hun gebrek aan inlevingsvermogen in het moment. Drie vrouwen die onafgebroken babbelden over de dagelijkse gang van zaken, de laatste mode, de leukste cocktailparty's en bruiloften, buurtroddels en laatste nieuwtjes.

Een overdonderend contrast: de schoonheid van Bourgondië, de mooie uitzichten en momenten waar ik zo van zou kunnen genieten tegenover de ogenschijnlijke desinteresse van mijn gezelschap. Het was een hel gelijk!

Ik vind het moeilijk te begrijpen waarom ik die middag mijn focus niet op het mooie moment kon leggen. Ik weet dan ook niet waarom we vaker de schaduwkanten zien in plaats van ons te richten op de lichtbron. En waarom er juist in de lente en zomer meer mensen depressief worden, omdat dan het contrast wordt versterkt.

Zo moeilijk kan het toch niet zijn?

De weg naar succes

Innovatief. Visie. Een idee hebben. Creativiteit. Inspiratie. Nieuwe dingen zien. Groots denken. Buiten de cirkel. Buiten de box. En vooral, vooral ambitie. Een tomeloze, onuitputbare ambitie om iets Heel Graag te Willen.

Allemaal ingredienten voor succes. Een set van eigenschappen met een immer positieve uitkomst. Deze dingen onderscheiden de Apples van de Peren.

Ik ben alweer wat lessen in succes rijker.

Mijn laatste B&R trip in Bourgondië, Frankrijk was een zesdaagse fiets- en wandeltrip met een groep van 22 bevriende Canadezen. Zij hadden een op maat gemaakte reis bij Butterfield geboekt. Ik weet nu, er heerst zelfs een hiërarchie onder de rijken der aarde. Deze groep was de highest end van de high end. Ter vergelijking, een deel van de groep vloog per privé jet van Canada naar Frankrijk. Een andere gebeurtenis die me nog lang zal heugen was de ontmoeting met één van de zakenmannen de eerste avond. Hij vroeg me of ik de Bijenkorf kende (ja, natuurlijk) en vertelde met gepaste trots dat hij die vorige week had gekocht. De hele Bijenkorf keten! Beduusd probeerde ik het gesprek voort te zetten, maar -en dit bleef terugkomen gedurende de week- mij ontbrak het inlevingsvermogen en een bepaalde rijkdom-frequentie om op dezelfde golflengte te blijven.

Niet dat het iemand iets deerde en mezelf in de laatste plaats! Het werd een topweek, met heerlijk weer en mooie fiets- en wandelroutes. De druivenoogst was reeds voorbij, overal was Bourgondische wijn in ontwikkeling en de wijngaarden kleurden al vroeg in hun herfsttinten. In de goudkleurige namiddagzon schitterden de glooiende heuvels iedere dag donkerrood, vuuroranje en okergeel.

In deze natuurlijke weelde ontstond er iedere dag wel een goed gesprek en kreeg ik mooie levens- en gelukslessen. Want ongeacht het verschil in materiële waarde, wij (ik en mijn twee coguides) werden gelukkig volledig in onze waarde gelaten. Wij verzorgden immers hun topvakantie.

'Plaats jezelf in een virtuele kamer en stel je vervolgens voor hoe het eruit zou zien zonder muren en plafonds. Want er zijn geen restricties en geen grenzen. Het moment dat bepaalde zaken liepen, bepaalden processen ontwikkeld waren, waren mijn eerste vragen hoe het anders kon, beter, of allebei'. De man die me dit vertelde zat in de mijnindrustrie, vertelde hij me. Maar ik wist -want ik had hem ge-googled alvorens de trip-, dit is de directeur van het op-een-na grootste goudproductie bedrijf van de wereld.

De auteur van Macrowikinomics gaf me een privé lezing over zijn bevindingen tijdens de 10km wandeltocht en meerdere malen per dag waren deze succesvolle Canadezen bezig met innoveren en creëren. Hotels en restaurants kregen uitgesproken meningen 'wat er allemaal niet beter kon'. Er werd gesteld dat de Fransen 'hun zaakjes veel beter konden regelen'. Wij -de gidsen- moesten direct uit loondienst en als de wiedeweerga een eigen bedrijfje opstarten en uiteraard konden er bij Butterfield & Robinson zeker nog dingen verbeterd worden.

Het duurde drie dagen voordat de ambitieuze mindset van 22 zakenmannen en -vrouwen omgezet was naar stand 0 'vakantie'. Dit waren drie Hele Erge Dagen. Ik heb nog nooit zo hard gewerkt. Met dank aan mijn twee fantastische coguides, Thomas & Dale, anders was ik nooit de dagen doorgekomen. Het moment dat de schakel omging werd uiteindelijk mijn persoonlijke victorie. Mijn succes!

Foto's Hongarije

Eindelijk, een paar foto's van mijn trip van Wenen naar Boedapest, met als hoogtepunt mijn fietstocht op een antieke fiets (penny farthing)!






Hard werken in Hongarije: zwemmen in het Balatonmeer (grootste meer van Europa)of zonnen bij het plaatselijke natuurzwembad. En natuurlijk veel Hongaarse wijn!