Andere maan

Wanneer ben je twee vrienden die elkaar niet elke dag hoeven te zien.
En wanneer ben je geen vrienden meer.

Er staat een andere maan.

Het is een dagelijkse strijd. Intern. In mij.
Social network, natuurlijk. Mailtjes, posts, krabbels, smsjes, blogs - hartstikke leuk. Een belletje hier & daar. Superaardig. Maar live-contact blijft veruit het effectiefst, mijns inziens. Daar haal ik nog altijd het meest uit. Van een serieus gesprek met een goede vriend(in) tot zattig lallen in de kroeg. Van getweeen dagjes uit tot stapavonden of weekenden weg met de hele meuk. Dat maakt niet uit.

Is vriendschap een illusie? Kun je uit elkaar groeien, raakvlakken gaan missen, diepgang verliezen in de gesprekken, contacten laten verwateren naar mate de tijd verstrijkt? Maakt het uit dat je verhuist, kinderen krijgt, in andere levensfases belandt, lange reizen maakt, of oogkleppend verliefd wordt? Nee hoor! Voor echte vriendschap niet!

Bullshit. Natuurlijk maakt dat uit.

Nu ben ik de allerlaatste op de planeet die zegt dat verandering slecht is. En meestal ben ik ook de allerlaatste die mensen, vrienden, groepen of contacten gaat missen en nostalgisch toekijkt op vroegere, leuke tijden. Op terugkijken ben ik altijd huiverig, ze zijn immers toch geweest?

Ik kan melden dat ik mezelf meerdere malen heb betrapt op dergelijke gedachten, de afgelopen tijd. Hoe het gebeurt, waar het door komt, welke veranderingen deze veranderingen met zich meebrengen is een beetje zwevend en onbekend. Wel weet ik dat de gevoelens er zijn, en soms best heftig ook nog.

Ik mis mijn vrienden! Zo! Dat is er uit. De switch-knop van 'nieuwe levensfase' blijkt in zijn verste stand te zijn uitgedraaid bij velen om mij heen. En veel belangrijker; ook bij mezelf.

Acda en de Munnik schreven hierover een liedje. Een paar regels staan bovenaan dit blog. Ik denk er nu aan hoe kwetsbaar meneer Acda en meneer de Munnik zich hebben opgesteld bij het schrijven van dit liedje. Dit geldt overigens voor heel veel geschreven liedjes. Ik merk dus ook dat ik me kwetsbaar opstel. Maar he, gedachtenkronkels laten zich niet zomaar rechttrekken en dienen in mijn geval opgeschreven te worden!