Eenentwintig en een halve dag op pad met Butterfield, inclusief voorbereidingsdagen en evaluatie/administratie dagen achteraf. Het had evengoed een jaar kunnen zijn!
Fameuze doktoren uit New York & Sao Paulo, Olympische kampioenen, directeuren van beroemde winkel- & restaurantketens in Amerika, ontroerend goed al-dan-niet Joodse miljoenenbedrijven en ga zo maar door. Dat is zo'n beetje de doelgroep. Niet allen even enthousiaste fietsers en een enkeling reist alleen maar voor de aandacht die ze van ons, de gidsen ontvangen.
Maar het gros is vriendelijk, respectvol en 'gewoon lekker toerist'! Als gids echter, wordt elke vorm van een normaal leven leiden direct teniet gedaan, wanneer je 'on trip' bent. Voor het eerst sinds drie weken voel ik mezelf weer tot leven komen, sterker nog, ik kan nu weer een beetje nadenken wie ik ook alweer ben, waar ik voor sta, wat ik doe en wat mijn toekomstplannen zijn.
Hoe kort en krachtig het werk ook is bij B&R, het heeft wel geleid tot een situatie, wat me voorheen vreemd was: zekerheid & planning. Voor volgend jaar april zit ik gebeitelt. Laat die rijke Amerikanen maar komen, ik ben klaar voor hun fooi.
Direct na aankomst in Beaune, had ik een etentje in het gidsenappartement. Een boel verloren zielen lopen hier rond. Allen recentelijk terug van hun reizen en trips en redelijk de weg kwijt. Het is logisch dat er even geen enkele drang en dwang is om beslissingen te maken, na twee of drie intense weken van beslissingen maken voor anderen.
Tijdens het etentje begint de boel een beetje op te klaren. Er wordt geklaagd, gezeurd, reizigers gaan over de tafel en worden verbaal afgeslacht en ja, ik doe vrolijk mee. Er hangt een ontladingsdrang om mij heen, waar menig bang voor zou zijn geweest. Niet mijn frisnieuwe collega's gelukkig. Die begrijpen het allemaal wel.
De rest van de dagen heb ik doorgebracht met gitaar leren spelen en -uiteraard- fietsen! 's middags verzamelen zich gewoonlijk wat collegaatjes voor een flinke fietstocht. We rijden zo vanuit het B&R kantoor de wijngaarden in. De wijnstruiken hebben inmiddels beginnende herfstkleuren en krijgen een prachtige gouden glans wanneer de avondzon erop schijnt. De lucht is fris en ruikt naar versgeperste jonge wijn. Dit is de Bourgogne op z'n best!
Om nog wat meer tot rust te komen, besluiten Sue, collega-gids uit Canada en ik even te ontsnappen richting Lyon. Maar daarover, vertel ik jullie later meer! Word vervolgd....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten