Het is een aanrader voor iedereen, zeker als je avontuurlijk bent ingesteld; ga een paar daagjes op pad met Sue.
De toon werd reeds gezet op het treinstation in Beaune. 'Waarom zouden we een treinkaartje kopen?', zei Sue toen we trachtten een kaartje te bemachtigen, maar niet opschoten in de lange rij voor het loket. 'Ik vertel wel een goed verhaal aan de conducteur'. 'Ok, mij best', was alles wat ik kon terugzeggen. Ik zal wel zien, dacht ik bij mezelf.
'Het ergste wat kan gebeuren is dat ze je van de trein zetten, of dat je een treinkaartje moet betalen', probeert Sue mij gerust te stellen. Natuurlijk, dat begrijp ik allemaal wel, echter zijn we hier wel in Frankrijk. De conservatieve ik-wijk-voor-geen-meter-van-mijn-protocol autoriteiten hier in Frankrijk zitten nog altijd goed in mijn geheugen.
Om een lang verhaal kort te maken, we belandden voor 15 luttige eurootjes in Lyon. Piece of cake.
Ik begin meer en meer zin te krijgen in onze trip. Bij aankomst in Lyon ben ik blij verrast door de positieve uitstraling van de stad. Het is een soort petit-Paris, maar dan zuidelijk, Mediterraans, rustig & relaxed. Het centrum bevindt zich op de peninsula die zich uitstrekt tussen de rivieren de Rhone en de Saone.
Het oudste deel van de stad is tegen een goede heuvel gebouwd en blaakt van historie en geschiedenis. De basiliek Fouvriere prijkt bovenop deze heuvel en dateert uit 1870, het jaar waarop de Duitsers stuikelden over de finish-lijn en Lyon niet konden veroveren. De mensen zijn relaxed, vriendelijk en dit vindt zijn uitwerking op de toeristen en dagjesmensen. Heerlijk.
We strijken neer op een terras in de stralende najaarszon. Dinerend zijn we irritant bedienend richting elkaar. 'Wil je nog wat water? Ik schenk je wijn wel even in'. De B&R servicegerichtheid is nog niet uit ons systeem. We zijn ook kritisch. Wanneer het eten er niet goed uitziet, zijn we weg. 'How did I become so critical?', hoor ik mezelf zeggen. En dat na twee weken B&R...
De eerste nacht slapen we in een hostel. Goedkoop & makkelijk. Het uitzicht over Lyon is verpletterend. De prijs van 't hostel helaas ook. Op dag twee zoeken we een nieuw onderkomen, zonder resultaat. We laten onze spullen achter bij een hotel waar we 'waarschijnlijk' wel gaan slapen. We halen onze spullen weer op, nadat we illegaal een bioscoop zijn binnen gesneakt en rustig Eten, Bidden en Beminnen hebben bekeken.
Op dit moment ben ik helemaal niet meer verrast door Sue's acties om alles via omwegen te doen, goedkoop, gratis of anders helemaal niet. We fietsen door de stad met het Velib systeem na het toevallig vinden van een gratis kaartje. Bij Starbucks willen we met de beste intentie van de wereld koffie KOPEN, ware het niet dat ze op deze hete dag gratis shakes uitdelen. In Les Halles de Lyon -een voedselparadijs- 'proeven' we onze lunch bij elkaar.
En het beste moet nog komen. Op dit punt twijfel ik geen moment meer over de capaciteiten die Sue bezit om aan van alles te geraken. Rond acht uur 's avonds eten we rustig onze overheerlijke pizza, zonder uitzicht op een slaapplaats voor de nacht. Mogelijke gratis slaapplaatsen gaan over de tafel; kerken, parken, 'in de bioscoop blijven zitten' en meer.
Dan komt de klap op de vuurpijl. En het is eigenlijk heel gemakkelijk. Je vraagt het gewoon, ja kun je altijd krijgen, nietwaar? Sue zoekt de vriendelijkste ober uit van het Italiaanse restaurant en vraagt letterlijk, na wat prachtige openingszinnen; 'maybe you want to consider having two girls on your couch tonight'.
Al wat rest is een gezellige avond met onze nieuwe vriend, goede wijn en een heerlijke gratis slaapplaats.
's ochtends sluipen we onopgemerkt zijn appartement uit. Dat klinkt onvriendelijk, maar hij wil met alle goede wil van de wereld niet ontwaken en we gunnen hem zijn welverdiende ochtendrust.
We lopen rustig richting ons eerdere hotel, waar ik inmiddels heb gereserveerd; mijn feestje in deze prachtige stad zal zich continueren, mijn goede vriend Simon is vanuit Munchen onderweg naar Lyon.
Kort daarna zie Sue wegfietsen op haar Velib richting het treinstation, met in haar fietsmand de felblauwe Albert Heijn shoppingbag die ze drie dagen lang heeft gebruikt als reistas...
What a girl!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten