Je bent pas echt een fietsgids als...

Je midden in de polder, in de stromende regen, met 11 ongeduldig over-je-schouder-kijkende toeristen succesvol een band kan plakken.

Ik kan je zeggen dat ik hierop erg trots ben. Een klein hoogtepunt! De grap erbij is dat het mijn eigen fiets was die een lekke band reed. Dat is wel het laatste dat je verwacht!


De afgelopen dagen waren geweldig. In één woord ´wonderful´. Ik heb een heerlijke groep deze week, gezellig bulderlachende Australiers en Kiwi's (Nieuw-Zeelanders), pientere Italiaantjes en een halve Hollandse Canadese dame. Tot nu toe heb ik altijd in mijn groepen minimaal 1 persoon die een Nederlandse achtergrond heeft, ofwel op zoek naar hun roots of voor een dergelijke familie hereniging.

Willemstad, Tholen, Heusden, Everdingen, Oud Vossemeer, Babylonienbroek, Vianen, Breukelen, Wijk bij Duurstede, Culemborg of Boom en Rumst in Belgie; het zijn van die plaatsnamen waar je 'wel eens van hebt gehoord'. Ik heb bij allen nu een verhaaltje, weet wat van de plaats.

In Tholen staat een prachtig gerestaureerde Korenmolen 'De verwachting' uit de 1885.
Ik heb nog geoefend met het 'afgooien' van de zeilwieken, zoals je ziet.

Den Bosch heeft een leuke Ijs en Zopie shop waar je zelf ijstaartjes kan maken. In Vianen ligt een compleet schaal 1:1 met de hand nagemaakte Ark van Noah! Inclusief echte dieren. I kid you not. Of Heusden, een prachtige vestingstad met heerlijk lokaal bier (Kareltje).

En in Raamsdonksveer zit een hele lieve Fietsenmaker (genaamd De Fietsenmaken) die gratis zadels repareert. Vandaag viel namelijk het zadel mijn Italiaanse frontrunner er spontaan af. Nu moet je weten dat zij Maria Theresa heet en maar liefst 81 jaar oud is, dus dat was even schrikken. Deze demarrerende dame fiets echter zonder problemen 45 km en niet zomaar. Nee, nee. Genomen de gehele rit is zij misschien 10 minuten van mijn zijde geweken, de rest van de rit fietst ze naast me en het liefst ook nog VOOR me. Competatieve, pittige dame is het. Ze komt uit Turijn, Noord-Italie en spreekt daardoor prima Frans. Gelukkig, want zo kan ik haar in het Frans terugbrullen (Arret! Attend! Lentement!). Ongelooflijk.

De Italiaanse Giorgio heb ik vandaag nog nooit zo bang gezien toen we dwars door het schapenveld moesten fietsen. Normaal fietst deze 74-jarige kwieke man met 'n zelfgedraaide sigaret uit z'n mondhoek op z'n dooie gemak door de Hollandse velden. Van schapen moest ie echter niets hebben.

Zowel Murray als Harvey zijn Ozzie blokes. Beide hardhorend en goed in harde grappen maken.


De eerste dag bij de drop-off van de Kreekraksluizen richting Tholen ben ik hopeloos verdwaald. Gelukkig zijn er genoeg vriendelijke mensen in Nederland. En de toeristen doen de rest; foto's maken van hun kersverse Hollandse gids die de weg kwijt is!

Het is natuurlijk niet altijd Rozegeur & Maneschijn. Denk nou niet dat het leven van een fietsgids over rozen gaat! Er komt heus wat meer bij kijken dan een tochtje hier en daar.

Verdwalen is nog het minst erg. Ik heb al een aantal 60+ mensen compleet met fiets zien en horen vallen en iedere keer krijg ik een hartverzakking. Een taxi bellen voor man met fiets die te zwak is om te fietsen, is niet leuk. Daarnaast blijven toeristen ook maar mensen en mensen vinden het nu eenmaal heerlijk om te klagen. De afstanden tot een toilet of tot het eindpunt zijn de meest gestelde vragen.

Mijn kennis van Nederland wordt daarnaast dagelijks op de proef gesteld, met name dat van de waterwegen. En daarvan wist ik al vrij weinig. Inmiddels kan ik de Oude van de Bergse Maas onderscheiden en ook nog melden waar de Nieuwe Maas is. Het blijft de toeristen echter verbazen hoeveel water er in dit land is. Wanneer ik vertel dat bijv. Schiphol maar liefst 4,5 m onder het zeeniveau ligt of dat Amsterdam op palen is gebouwd, wordt het al gauw stil van verbazing in de scheepssalon.

En dan aan boord. Mijn rust nemen is moeilijk. Iedereen wil altijd wel wat aan je vragen, met je praten of iets aan je vertellen. Zowel toerist als het scheepspersoneel. Maar... John, de schipper, Miranda zijn vrouw, Dennis & Kevin, de kids, Kyra, keukenmatroos en Piotterik, de altijd lachende Poolse matroos, het is een heerlijk stel met z'n allen! Met Poolse Pio heb ik nog een avondje doorgezakt in Tholen! In het Duits-Hollands was het heerlijk babbelen over zijn woonplaats Thorun (o.i.d.) en zijn andere werk op een Oceaanschip.

Ik weet nog in mijn eerste week van de Tulpentour. 's Ochtends om 7 uur fietste ik richting de Bloemenveiling van Aalsmeer. In de vroege ochtendzon fietste ik langs een groenrijk dijkje, hier schitterde op elk grassprietje een helderende dauwdruppel. Dit moment heb ik bewust bewaard en vervolgens heb ik mezelf voorgenomen af en toe 100% bewust te genieten van een moment langs de tocht.

Ik heb inmiddels een hele verzameling! Nederland is werkelijk prachtig op de fiets.