In de Keukenhof

Voor de derde maal zit ik in de Keukenhof, ditmaal mijn zojuist vergaarde Happinez te lezen. De zon schijnt nog niet maar het is al wel wat warmer.

De afgelopen week had ook goed een jaar kunnen zijn: 1 week fiets- en vaarvakanties met HAT-tours kost écht een jaar van je leven! Ik geef me dan ook helemaal. Natuurlijk. En daarmee moet ik wel oppassen, heb ik gemerkt. Het reslutaat is er wel naar; enthousiaste en vrolijke toeristen.

De eerste zenuwen nadat ik 22 mensen achter me had fietsen, waren gelukkig snel verdwenen. Mijn eerste groep toeristen, waaronder een tiental heerlijke Engelsen vol humor was een zegen, het weer was een regelrechte hel. Een merkwaardig goede balans dus. Mijn tweede groep bevatte Canadezen (die ik in de regel 'hoog heb staan'), waarvan sommigen links niet van rechts konden onderscheiden, laat staan in een rechte lijn konden fietsen.

Het maakt allemaal niet veel uit. Ze zijn in Nederland op vakantie met tulpen en molens. Alles is goed. Eén verhaal over Rembrandt en iedereen is helemaal gelukkig. Ik heb een zeer bevredigende baan.

Zelf heb ik ook genoten, hoor! Meer dan ik zelf weet. Van de bollenvelden. Van alle prachtige flora & fauna (reigers, lepelaars, scholeksters, kiekendieven en wat er al niet meer vliegt). Van de unieke watermolen met z'n Archimedes schroef en de vrolijke molenaar. Van het succes van Abby's late night kennisquiz aan 20 Engelsen op een regenachtige avond (met dank aan Job voor wat interessante muziekvragen!).

Van het heerlijke eten van kok Koen en van mijn bedje op het schip van de Anna Cornelia. Elke avond lag ik nog vóór tienen volledig voor pampus op bed en werd ik lekker in slaap geschommeld.

Ik grap & grol de dag door met een onuitputbaar enthousiasme van een Duracel konijntje. Ik geniet daar echt van. Fietsen checken, op- en af het schip, organiseren, babbelen, kaartlezen, instrueren in het Italiaans. Geen idee waar al de energie vandaan komt. Abby is op haar best als ze 101 dingen tegelijk doet.

Afgelopen 8 mei (moeders nog proficiat) belde HAT-tours prompt op; een noodgeval. De nieuwe gids van deze week zag het helemaal niet zitten, of ik het wilde overnemen.

Ik hoefde eigenlijk niet na te denken. Vanochtend bracht mijn moeder me naar het schip in Haarlem. Nu zit ik dus weer in Lisse, in het Chauffeurs café van de Keukenhof. Vanmiddag fiets ik lekker met 22 toeristen door de bollenvelden richting Leiden.

Heerlijk.

Ik hou van Holland.