Afgelopen woensdag stond ik nog met een onuitputbaar enthousiasme in de sneeuw voor de Notre Dame.
Een week later is mijn enthousiasme jegens de sneeuw nog geen millimeter afgenomen. Wat een feest! Ik vind het heerlijk, fantastisch, waanzinnig.
Maar ja, ik moet natuurlijk ook niet naar mijn werk met auto, trein of bus. Ook heb ik geen familieverplichtingen deze kerst. Ik zit gewoon in Oosterhout, bij moeders. Een heerlijk winters weekje vakantie.
Wat ik wel 'moest' afgelopen maandag, is met de Thalys van Parijs naar Antwerpen en vervolgens met openbaar vervoer richting Oosterhout.
Dat was de bedoeling.
Het is enigszins anders uitgepakt mede door vele pakken sneeuw. Met een vertaging van vijf uur heb ik uiteindelijk Antwerpen weten te bereiken. Maar verder kwam ik niet. Geen trein, bus, nix richting Nederland.
Dus heb ik op Station Antwerpen mijn zinnig verstand, zekerheid en enige trots achter me gelaten door met een bordje 'Oosterhout' richting de ring te gaan lopen. 'Kom op, 't is bijna kerst, er is vast wel iemand die me een lift wil geven', dacht ik. De ring van Antwerpen heb ik nooit gehaald. 300 meter van het station zag ik een auto met Nederlands kenteken. Hengel uitgooien, lijntje binnenhalen...beet! Mijn kerstgedachte gaat uit naar Hachim uit Breda voor een superlift tot aan de voordeur!
Mijn Parijse avontuur start volgende week alweer. Januari 2010 zal in het teken staan van schrijven en genieten, liefde & geluk, zoeken & vinden, ontdekking & ontplooiing.
In een nieuw appartement, met nieuw gezelschap en hopelijk ook een nieuwe baan! Stel hierbij voor: Abby die samenwoont met Russell en samen met hem een kunstgalerij runt in hartje Parijs.
Onbereikbare grote droom? Natuurlijk niet!
Iedereen een zalig kerstfeest gewenst!
