Het droomverhaal

Afgelopen week was ik in Oosterhout om mijn meest dierbare verzameling (en ook meteen mijn enige verzameling) na twee hele jaren weer in eigen bezit te nemen. Twee jaar lang had Paul met liefde en toewijding op mijn verzameling gepast.

Het betrof een kleine meter aan Dagobert Duck stripboeken, netjes ingebonden Donald Duck extra's en een aantal Amerikaanse paperbacks, allen met stripverhalen van mijn favoriete tekenaar Keno Don Rosa. Op het gebied van Dagobert Duck strips is hij de absolute master. Voor Disney tekende hij onder andere de twaalfdelige serie 'De jonge jaren van een steenrijke eend'. Ik zal niet teveel in detail treden, maar zijn werk is nog altijd een grote inspiratiebron voor mij.

De oorspronkelijk Schotse Dagobert Duck was een bezig baasje. Hij werd rijk door goud te vinden in de Yukon, reisde de wereld af naar verborgen schatten en kocht & verkocht alles om zijn geldpakhuis maar te blijven vullen met klinkende munten, door grasmaaiers te verkopen in de Sahara, wind in Nederland en door zelfs de Noordpool te kopen (waardoor iedereen die een kompas gebruikte, aan hem moest betalen). Erg inspirerend. Pure fictie natuurlijk, maar wat geeft dat nou?

Oom Dagobert word vaak afgebeeld en afgespiegeld als een gierigaard die te krenterig is om iets uit te geven. Is ook wel zo, maar Keno Don Rosa heeft zijn geschiedenis zo neergezet dat al het geld wat hij verdiende, elke munt van onschatbare waarde is. En niet door het getal wat op de munt staat. Maar door de wijze waarop het is vergaard of verdiend. Bij elke munt een bijzondere herinnering. Mooie symboliek. Hoe materialistisch ben je dan?

In vergelijking tot de twaalf-beroepen-dertien-ongelukken Donald Duck of de immer veel te brave Mickey Mouse is Dagobert Duck een Disney personage met diepgang, een geschiedenis, een verhaal met een moraal erbij. Je ziet, ik heb een passie voor de eend.

Zoals je met Kuifje de wereld kan afreizen naar Incatempels, de maan of een reis door het oude Sovjetrijk kan maken en met Asterix & Obelix de Romeinse tijden kan herbeleven, zo kun je met Dagobert Duck de verloren schatten & landen afgaan. Het vak geschiedenis zou een stuk aantrekkelijker zijn als het uit strips vergaard mocht worden! Om zelfs nog een stapje verder te gaan, ik heb een vijfdelige stripserie liggen van de bijbel. 't is zelfs grappig getekend! En best mooi ook. Maar anyways, ik dwaal af.

Eén van de mooiste verhalen vind ik het droomverhaal, wat zich afspeelt in Australië. Met een 1 of andere vage aboriginal had de jonge Dagobert een droomgrot gevonden, waarin zijn hele leven al beschreven stond. 'Maar wat NU te doen?', vroeg de jonge Dagobert aan de wijze oude Abo? Een eeuwenoude, massief grote opaal zou het antwoord kunnen brengen! Met de helle Australische zon geschenen op deze prachtige opaal (zeer slecht ingekleurd, maar ach), weerkaatsend op het beroemde geluksdubbeltje spiegelt tegen de oude rotswand van de droomgrot de uitkomst voor de jonge Dagobert.

Geprojecteerd tegen de wand ziet hij gekleurde, wapperende 'gordijnen'. Maar niet zomaar gordijnen, nee hij ziet aurora borealis. Het noorderlicht. En hij weet dat hij naar de Yukon moet afreizen, op zoek naar zijn geluk. Waarop de abo zegt dat hij gewoon gordijnen ziet en hoopt dat Dagobert ooit nog eens een goede stoffeerder kan worden.

Dit droomverhaal is geïnspireerd op echte historische aboriginal geschriften. Deze verhalen melden dat de geschiedenis van de aarde en de mensen reeds bepaald is en voor de 'goede weg' dien je je te laten leiden door signalen overal om je heen. Het lijkt me ideaal, je hoeft alleen maar even ergens doorheen te kijken en je weet wat je te doen staat. Geef mij zo'n opaal! En een dubbeltje. Maar natuurlijk, wanneer je buiten de kaders van het stripverhaal kijkt, merk je dat droomgrotten overal te vinden zijn. Evenals oude abo's als leermeesters.

En verder is het maar net hoe je ergens tegenaan kijkt, nietwaar?

Toen ik daarna naar Australië afreisde heb ik overigens een soortgelijke droomgrot gezien en ben daar officieel verliefd geworden op opaal. Het is een onwaarschijnlijk mooi gesteente, kleurrijk & magisch. Ik zocht opalen in de zinderende hitte in Coober Pedy. Ik heb er niks van (materialistische) waarde gevonden, maar bezit nog wel altijd de mooie herinneringen. In dat opzicht ben ik net zo rijk als Dagobert Duck!