Het komt allemaal erg dichtbij nu.
En er moet nog heel wat gebeuren, wil ik 1 tas, 1 koffer en 1 fiets overhouden en richting Parijs vertrekken.
Beschrijf eens hoe je je voelt, Abby. Dit vroeg iemand aan mij vandaag. Tja, hoe voel ik me erbij. Het voelt als van een klif afspringen zonder parachute. In het diepe water duiken zonder zuurstoftank. Zonnebaden zonder zonnebrand creme. Het voelt gevaarlijk, leeg, spannend en onwijs 'thrilling'!!
Ik word heel blij als ik denk wat voor mooie dingen er op mijn pad gaan komen, in Parijs, in Frankrijk en beyond!
Totale vrijheid in al je doen en laten is voor vele mensen een teken van totaal geluk. Helaas brengt die vrijheid één ding met zich mee, waarvoor bijna alle mensen vrezen: onzekerheid. Elke vorm van vastigheid verdwijnt straks en geloof me, da's erg beangstigend.
En natuurlijk voelt het ook klote. Ik liep laatst over de Oosterhoutse markt en dacht 'goh wat een mooie markt hebben we toch eigenlijk'. Ik fiets elke dag over de Effentweg en denk 'wow, wat een prachtig straatje'. Ik kijk naar mijn vriendjes, vriendinnetjes en familie en denk 'mijn hemel wat heb ik een fijne mensen om mij heen'. En waarom in allesnaam heb ik bedacht dat ik al dat moois, liefs, leuks, vertrouwds ga achterlaten?!
Tja, beweegredenen voor avontuurlijke ondernemingen zijn soms moeilijk te noemen. Ik ga ook mijn best er niet voor doen. Wat ik nu doe en voel, is genieten van al het moois om mij heen, wat ik nu meemaak.
Maar, beste lezers...de toon is gezet. Op dit stukje Internet vertel wat ik meemaak, voel, ervaar, doe, wie ik ontmoet en waar ik ben.
Eerlijk & open.
Dat is ongeveer net zo beangstigend om te doen dan die hele trip naar Parijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten