Lieve Suus

Lieve Suus,

Youp van 't hek begon zijn column altijd met "Lieve Majesteit", Peter Heerschop leest "Lieve Marianne" voor in 'n bekende Engelse krant (of Amerikaanse) en schrijven lezers aan "Lieve Abby" voor al hun problemen.

Daarom begin ik, de komende vijf weken, mijn blog met "Lieve Suus".
De reden hiervoor is het simpele feit dat op de camping waar ik mij nu bevind geen internet beschikbaar is. Er is zelfs net 1 streepje bereik met mijn mobieltje. Montbel ligt dan ook ook direct bij de Pyreneeën, enigszins tussen de foothills ervan.
Een prachtige plek met uitzicht op de lac de Montbel. Het dorpje zelf bestaat uit welgeteld 3 huizen, een kerk en mijn redding: een brievenbus.

De komende weken zal Suus de zware taak op haar nemen om mijn geschreven & geposte feuilles (velletjes) te digitaliseren. Suus alvast bedankt hiervoor!!

Mijn binnenkomst bij Magical Tours voor "eenoudergezinnen" is gister maar verdomd stroefjes verlopen. Aftasten, kijken wanneer die kat uit de boom springt, vermoeide vragende blikken. Ik heb de hele onzekere bende bij iedereen in de groep los gelaten gisteren. Om die schade vervolgens de rest van de vijf weken weer in te halen!
Maar goed dat was ook niet heel vreemd.
De mantra-zingende veganisten vliegen je hier om de oren. Evenals speltbrood, sesamzaadpasta, rijstemelk,veel bio-voedsel, bergen groene thee, niet synthetische stoffen; free tibet T-shirts en... hele, hele aardige en fantastische mensen!!

Zo ook nu- terwijl ik hier buiten voor mijn tent zit te schrijven, komt Carlo ff een wierookstokje naast mijn tent neerzetten en krijg ik vervolgens een spoed-cursusje Chakra's. Ik vind dat mooi! En ja, ik schrijf er lacherig over, maar weet van binnen dat ik hier thuis hoor in een verlichte en bewuste omgeving als deze.
Het beloven vijf inspirerende weken te horen.

Nu is Carlo een medewerker. De ouders & kids behoeven wat minder spirituele leiding en komen volgens mij voornamelijk voor de rust. Hun kids worden bezig gehouden en er wordt voor ze gekookt. Ik hoop van ganser harte dat de "tot-aan-het-tandvlees-moeders" die ik gisteren heb gezien, over een week relaxed en uitgerust weer naar huis gaan!

Voor mij is er verder nog een kleine therapie opdracht weggelegd. Gisteren avond - na een fijne avondwandeling en -gesprek keerde ik slaperig terug naar mijn tent. Aldaar scheen ik met mijn knijpkat direct in de richting van drie hele grote zwarte vlekken op de buitenkant van mijn binnentent. Deze tent beschermt goddank mijn overigens heerlijke bedje. Jacqueline -de leidinggevende- had die dag al gemeld: " Ja er zitten hier heel veel grote spinnen". Ik kreeg 'n Indiana Jones flashback en ben zwaar in paniek m'n tent uitgerend. Een spinnetjes ok, maar dit was een hele familie veel te grote bos-spinnen! Je weet wel met "haren op de haren". Twee heb ik er met veel moed & kracht klein gekregen - de derde & tevens de grootste heb ik door Peter (de chauffeur) zachthandig uit mijn tent laten verwijderen. Die kwam ik vanochtend 'n paar tenten verder weer tegen. Ik ben dus in therapie. Elke dag wil ik er eentje vinden, met als einddoel oppakken en over mijn hand laten kruipen!
Erg ambitieus, I know. Je vraagt je toch af: In welke zeven Chakra's zou deze angst toch zitten?