Azie of Amsterdam?

Ik kreeg zojuist het aanbod van Russell om na onze trip in de Phillipijnen een tijdje in Azie te blijven, wat rond te reizen, wellicht wat projecten op te zetten en tezamen verder te werken aan het 1Mandala project.

Het lijkt me heerlijk om samen met Russell dit continent te bereizen. Reizen! Avontuur! Cultuur!

Ik sloeg het aanbod echter direct af.

Waarom? Waarom?

Als antwoord hierop stak ik een heel monoloog af over mijn toekomstige baan bij HAT Tours.

Hoe fantastisch het is om weer aan het werk te gaan en lekker bezig te zijn (wauw, daarnaar kun je dus zeker verlangen!).

Om nieuwe kanten van mezelf te ontdekken en te leren. Om te zien hoe het is om voor grote groepen wat te vertellen over een stad als Leiden of Delft, of al fietsend het landschap aan toeristen te tonen. Om te ontwikkelen op organisatorisch vlak en te leren communiceren met verschillende partijen zoals een heuse 'tourleader' dat doet.

Daarbij komt dat ik dagenlang door het prachtige Hollandse landschap mag fietsen en varen! Sterker nog, ik krijg ervoor betaald.

Daaropvolgend werd ik ook nog eens uitzinnig enthousiast over een nieuw leventje in Amsterdam voor een paar maanden!

Enfin, het werd een gepassioneerd betoog...

Ik merk, de dichtheid van vooruitkijken en plannen wordt steeds maar kleiner.

We moeten leren om dingen op zijn plaats te laten vallen en per momentum te laten gebeuren. Laat dingen los om ze vervolgens aan te trekken. Het heeft geen zin je zorgen te maken over zaken en problemen die in de toekomst liggen, de uitkomst ervan is immer onzeker.

Al deze wijsheden borrelen op in mijn hoofd, zodra ik ga nadenken over toekomst plannen. Ze kloppen allemaal, ik heb het meerdere malen zien gebeuren. Maak de dromen, zet je intenties uit en hoe & wat volgt later en gebeurt geheel vanzelf.

Soms op zo'n lakse & spontane manier dat het bijna griezelig is. Zoals het feit dat ik vandaag een prachtige e-mail ontving dat ik een slaapplek heb gevonden in Amsterdam!

Nou, dan ga ik vandaag maar geheel 'in het moment' mijn belastingaangifte doen. Wellicht krijg ik op dezelfde lakse en spontane manier wel geld terug van de belastingdienst.

Familie

Afgelopen vrijdag had ik een heerlijk telefoongesprek met mijn tante! Marian heeft de gave om op een levendige, smakelijke manier over al haar belevenissen te vertellen! Over haar fantastische weekenden met vrienden, sportdagen die ze organiseert voor kids of één van de vele sportieve zondagen die ze doorbrengt met fietsen, roeien, hardlopen, noem maar op!

En dan mijn grootouders! Drie augustus aanstaande zijn ze maar liefst 60 jaar getrouwd!


Mijn kleine, hechte familie is me erg dierbaar. Vanaf een afstandje is dat zeer helder en duidelijk.

Abby in toerisme

Na een klein weekje Nederland was er een roemruchtig retour in Parijs! Wat blij er weer te zijn!

Na het verslepen van een 16 eeuwse loeizware spiegel (voor het appartementje van Amel) naar de zesde etage ontstond er wederom een hyperfranse avond met Amel, Tania, Russell, muziek, kaas & rode wijn.

De afgelopen weken zijn eigenaardig geweest. Vandaag meldde ik iemand dat het vreemd voelt om geen doel (werk) in het leven te hebben, waardoor je je redelijk nutteloos kan voelen, 'als uitschot van de samenleving'.

De afgelopen weken hebben geheel centraal gestaan voor zelfontwikkeling & zelfkennis! Op een bijna egoistische manier heb ik alleen maar leuke en goede dingen gedaan voor mezelf.

Russell en ik hebben talloze leuke dingen achter de rug zoals Tango lessen, co-creatief schilderen, koekjes bakken, Middeleeuws dansen in les Caves en ik ben zelfs meegesleurd naar Ultimate Frisbee, wat ik een ultieme ervaring vond.

Maar er waren ook zware, emotionele momenten met veel woede en frustratie, wat ik geheel vreemd ben.

Mijn grootste uitspatting ontstond na een Yoga workshop van 3(!) uur. Shanti had al wel verteld dat de Yin Yoga die we deden, nogal wat emoties kon losmaken. Nou dat heb ik geweten, of beter gezegd Russell heeft dat geweten!

Hoe klote het voelt om niet lekker in je vel te zitten, hoe fijn het is om al je emoties geheel te laten gaan. Ik geloof niet dat ik daarin heel erg goed was, als nuchtere Hollandse!

Mijn Parijs' avontuur nadert zijn einde. Over twee weken hijsen we de zeilen en koersen we oostwaarts richting de Phillipijnen! Rond 2 april kan ik mijn vader en Annemiek een grote knuffel geven en eindelijk eens hun prachtige woning in Manila bekijken.

Vandaar teruggekomen heb ik voor de lente en zomer inmiddels twee tot drie toeristische baantjes op de planning staan. Het zijn allen prachtige succesverhalen, stuk voor stuk een pareltje.

Ik wilde heel graag in de toeristische sector eens proberen, dus vandaar:

Via HAT tours ga ik een aantal weken fiets- en vaarvakanties aan buitenlandse toeristen verzorgen in Amsterdam en omstreken. Mijn eerste Tulpentour is begin mei.

Daarnaast heb ik connecties hier in Parijs voor fietstours in Parijs!

En om helemaal in de sfeer te blijven reis ik in juli af naar Zuid-Frankrijk voor een waanzinnig baantje via Magical Tours!

Hoe dit zich allemaal gaat ontvouwen, waar te wonen, met of zonder Russell, dat zijn allemaal heerlijke onzekerheden.

Diep van binnen weet ik dat werken in toerisme, waarop ik me nu ga storten, niet geheel mijn passie is. Wat dat wél is...geen idee! Tot die tijd kan ik me dus maar beter vermaken met leuke baantjes, nietwaar?!

Feit blijft dat ik een heerlijke zomer tegemoet ga, ofwel in Amsterdam, Parijs of Zuid-Frankrijk op geheel financieel duurzame manier!

Computerland

Vorige week is mijn alleraardigste Asus laptop gecracht. Ik had iets heel doms gedaan. Hij deed helemaal nix meer. Daarvan ben ik goed een dag uitermate chagrijnig geweest. Ik verbaasde mezelf van mijn eigen treurigheid.

Anno 2010 is het blijkbaar verschrikkelijk om afgesloten te zijn van alle Internetmogelijkheden, e-mail & bloggen om maar te zwijgen over alle foto's en belangrijke documenten die erop stonden...zonder back-up.

Gelukkig heb ik, via via, een Chinese wijk ontdekt, die ook wel Computerland genoemd wordt.

Vol goede moed stapte ik een straat binnen vol winkeltjes en shops waarop met grote, commerciele letters overal Informatiques, Portables en Ordinateurs stond. De vitrines waren gevuld met schreeuwende cijfers van goedkope laptops en accessoires. Buiten stonden Chinese meisjes om klanten naar binnen te lokken (het doet je bijna aan iets anders denken). Binnen werd je verbaal direct aangevallen met 'Kan ik u helpen?'.

Er was een ware concurrentiestrijd gaande in Computerland.

Aldus in de eerste winkel zei een alleraardigste Chinese jongen binnen 5 seconden: 'Il est mort' (Hij is dood). Waarna ik deze jongen een dodelijke blik heb gegeven, mijn laptop heb weggegritst en...

In de tweede winkel hadden ze direct een afkeer jegens mijn Nederlandse laptop. Ook hier stond ik binnen 5 seconden weer buiten.

De derde winkel had geen Engelse Windows XP voor me en ik moet toegeven dat mijn humeur ondertussen tot ver beneden het nulpunt was gedaald, waardoor ik ook niet erg vriendeljk overkwam.

In de vierde winkel stond Mijn Held. Mijn Held was een gezellige Franse jonge computernerd die me binnen diezelfde eerste 5 seconden helemaal geruststelde en zei dat alles tiptop in orde zou komen.

Mijn Held heeft mijn computer geheel gefixt, alle documenten en foto's zijn bewaard gebleven, mijn hele computer is opgeschoond en hij bevat nu een Engels Windows besturingssysteem (waar Russell overigens erg blij mee is).

Mijn portemonnee is wel wat lichter en ik heb er bijna een week op moeten wachten.

Tot zover mijn ietswat uitgebreide uitleg waarom ik al ruim twee weken geen nieuwe blogberichten heb gepubliceerd!