Nu is de winter niet de meest inspirerende tijd van het jaar, zelfs niet in een prachtig, grote, levendige stad, maar het kan me niet voorstellen dat het alleen aan de periode van het jaar ligt.
Things could be better, zeg maar.
Mijn moeder is gezellig op bezoek vandaag en het gehele weekend, mijn lover uit Canada komt volgende week, we gaan verhuizen naar een prachtig appartement (ja echt waar, ik ga voor de 3e keer verhuizen in 3 maanden) én ik heb zelfs een betaalde baan voor een aantal weken (The Abbey Bookshop)!
Niets is echter wat het lijkt.
Deze bovenstaande alinea vol geluk, blijdschap en liefde wordt volledig overspoeld door stress, problemen en zorgen.
Zo zag ik vandaag een bange en zorgelijke blik in de ogen van mijn Franse KNO arts nadat ie zijn bekende kijk- en zuiginstrumenten uit mijn rechteroor had verwijderd.
Grappig genoeg kreeg ik de dag ervoor diezelfde zorgelijke & bijna bange blik van Brian die met vakantie gaat vanaf volgende week en mij The Abbey Bookshop heeft toevertrouwd.
Ze hebben beiden maar weinig vertrouwen in mijn capaciteiten, is het niet?!
Misschien moet ik daar eens iets aan gaan doen!
Verder vandaag weinig aandacht voor dit al en halverwege de dag heb een prachtig en bizar moment beleefd, waar ik beslist over moet berichten. Zo heb ik mijzelf sinds mijn komst in Parijs beloofd: als dat gebeurd, is het écht feest! Vandaag was het dus feest. Wat geschiedde (hou je vast)...
Ik kwam een bekende tegen op straat
Ik liep met moeders richting de-kopie-van-het-vrijheidsbeeld en zowaar voor mijn neus mijn lieve vriendin Nora, waar ik al heel wat Franse babbelavondjes mee heb gehad.
Dat is toch wel supertof hoor, in een stad van 15 miljoen inwoners waar ik toch relatief gezien maar een handje vol mensen ken. En ik kon haar ook nog eens introduceren aan mijn moeder!
Wow...een erg bijzonder moment!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten