vrijdag 15 januari 2010

Achteruittraprem

Het is een leuk woord voor scrabble. Het is ook iets wat de Fransen niet kennen. Blijkbaar. Gisteren reed er een politiebusje naast mijn fiets. Vol verwondering vraagt de politie agent aan mij 'zitten er geen remmen op je fiets?', refererend naar mijn 'lege' stuur.

Dus...

Ik zeg niks hoor, over de intelligentie van de Franse politie.

Nou, dat is meteen het hoogtepunt van de hele week geweest. Het was maar een belabberd weekje. Ellendig, grieperig, laag energiepeil.

Met één enkele oorzaak. En gelukkig dat ik daar nu van op de hoogte ben, alhoewel het niet erg leuk is. Een ooronsteking. Welja, dat heb ik nog noooooit gehad, dus dat scheelt weer (Oh sarcasme! Hopelijk merkt iedereen hier de sarcastische ondertoon ;-)

Het is eigenaardig dat, als je niet lekker in je vel zit, denkpatronen veranderen, je dingen gaat overpeinzen, je overal problemen ziet en in zo'n welbekende neerwaartse spiraal terechtkomt. Zelfs Russell wist me er niet uit te krijgen. En dat terwijl we er op een waanzinnige manier bezig zijn om een leuke tijd in Parijs te creeeren. Hij kan er overigens erg inspirerend over bloggen.

Maar er is ook veel onzekerheid. Wat gaat er gebeuren als Russell hier straks is? Waar te wonen?(wéér verhuizen), hoe geld te verdienen?

Nu heeft onzekerheid ook iets waanzinnigs fantastisch. Dat is één van de redenen dat ik het vaak opzoek. Alles kan gebeuren! Werkelijk alles. Je wildste dromen kunnen ineens voor je neus staan.

Onzekerheid is pure vrijheid!

Maar het is erg lastig positief te blijven, zeker als je goede gesteldheid het laat afweten. Zo zie je maar weer dat gezond- en fitheid o zo belangrijk is!

Dus...wijze les van Abby; neem allemaal op tijd je mitavientjes!

Het blijkt, mijn pep-up drug is dansen. Na een middeleeuwse avond in Les Caves was ik helemaal opgeladen.

En een Hollandse avond met Susanne is ook altijd een goede remedie. Nadat we beiden steevast te laat komen op onze afspraakjes (want dat is errug Frans!) wordt er eerst over van-alles-en-nog-wat geklaagd (want dat is errug Nederlands!) om elkaar vervolgens weer moed in te spreken.

Susanne en ik eerder in een Italiaans restaurantje vlak bij Abbessess

2 opmerkingen:

  1. Hoi Abby,

    Wat fantastisch om te lezen dat het nog steeds goed met je gaat (ik had niet anders verwacht). Het klinkt alsof je hetzelfde doet als altijd, open om je heenkijken en met volle teugen genieten van het leven. Echt ontzettend tof en knap hoe jij dat kan!

    Veel plezier daar in het mooie Parijs.

    Rogier

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Whahahaha, je reactie (en je gedachten ook al spreek je die niet helemaal uit) op die franse agent.......
    Ik herken je daar 100% in!!! Geweldig!!

    Dimitri

    BeantwoordenVerwijderen